Pois hoxe engadín un enlace ó blog dunha profe nos EEUU (contoumo paideleo que atopa sempre blogs moi interesantes) que está pasando por todas esas que xa pasei eu estes tres anos pasados e entroume morriña. E que tamén se pode ter morriña doutros lares nos que se viveu e traballou. E eso que América pouco ten que ver coa Pontevedra que estou disfrutando estes días soleada e chea de xente a pasear. Bótase de menos: as estradas amplas, o coche automático, as gangas do Wallmart e o Goodys, as librarías enormes coma o Barnes & Nobles, que a xente saúde polo pueblo, ou que manteñan as distancias no super, o delicioso caramel latte, as tortitas e os almorzos abundantes, os restaurantes mexicanos auténticos, e os hoteis a 34 dólares. Pareceume moi interesante este blog.
Aínda que teñamos visto tantas pelicúlas ianquis (querendo ou non), cando un chega os EEUU o trompazo, shock, ou como lle queirades chamar é moi grande, costa adaptarse a unha cultura que nos parece familiar pero que non o é porque, non sei si vos dades de conta, hai un oceano enteiro de por medio. Eu non recordo tantas sorpresas cando estiven de lectorado no Reino Unido. No vello continente todo funciona doutra maneira. E eu (supoño que por non ter viaxado máis) tiven no novo continente moitas veces a sensación de ser a primeira persoa en explorar terras vírxenes inmensas e prometo que a sensación é incrible aínda que sexa terra de ianquis.